فرایند حل مساله

بعد از اینکه مسئله را دقیقا شناسایی و تعریف کردیم. باید راه حل تولید کنیم.

در این مرحله کیفیت راه حل ها مهم نیست. مهم این است که تا جایی که می توانیم ایده بدهیم و تعداد زیادی راه حل را یادداشت کنیم بدون اینکه آن ها را مورد قضاوت قرار دهیم.

در مرحله بعد هر راه حل را به طور اختصاصی مورد بررسی قرار می دهیم. مزایا و معایب هر راه حل را یادداشت می کنیم و اینکه این راه حل چه قدر امکان اجرایی شدن دارد.

و در آخر با توجه به مزایا و معایب هر راه حل تصمیم می گیریم که کدام را انتخاب کنیم.

در این مقاله سعی شد به طور مختصر به انواع راهبردهای حل مسئله اشاره شود. همان طور که قبلا هم گفته شد  راهبردهای هیجان مدار و مسئله مدار به خودی خود نه خوب هستند و نه بد. مهم اینه که بتوانیم متناسب با موقعیت از آن ها استفاده کنیم. در فرآیند حل مسئله مهم تر از هر چیزی داشتن نگرش مثبت به مشکلات است.

نگاه کردن به یک مشکل به عنوان یک فرصت و نه یک تهدید موجب شکوفا شدن بسیاری از توانایی های ما می شود و در بالا بردن کیفیت زندگی ما نیز نقش مهمی دارد. اگرچه اکثر مشکلات با کمی تلاش و استفاده از مهارت حل مسئله قابل حل هستند ولی گاهی نیز در زندگی با مشکلاتی مواجه هستیم که غیر قابل حل هستند و ناگزیز به پذیرش آن ها هستیم.

مسائلی مثل بیماری، معلولیت یا شرایط بد اقتصادی یا شرایطی که شاید خود انسان به تنهایی نقشی در آن نداشته باشد، در اینگونه موارد استفاده از راهبردهای هیجان مدار سازگارانه می تواند کمی کمک کننده باشد و اینکه یاد بگیریم نسبت به اینگونه موارد پذیرش داشته باشیم.